ایران شناسی در آمریکا
پیشینه ی روابط ایران و آمریکا از نگاه های مختلف قابل بررسی است. یک وجه این بررسی، ارائه کارنامه ای از فعالیت های ایران شناسی در ایالات متحده است. از سالهای اول، آشنایی آمریکائیان با ایران آنان درصدد شناسایی فرهنگ، جامعه، تمدن، تاریخ و قومیت ایرانی بودند. ایران شناسی به عنوان یک کرسی در برخی مراکز تحقیقاتی و آموزشی درآمد و برای پیشبرد این مقوله از ایرانیان اهل فکر نیز استفاده بردند. قبل از جنگ جهانی آمریکائیان چندان عنایتی به شرق و ایران نداشتند و اطلاعات خود را از اروپائیان می گرفتند، ولی بعدها به دلیل ضرورت های مختلف مجبور شدند خود مستقلاً مسائل شرق را کارشناسی کنند و برای این منظور به تأسیس برنامه های درسی در دانشگاهها، کتابخانه ها و مؤسسه های فرهنگی همت گماردند. مناسب بود در ایران نیز "آمریکاشناسی" به عنوان یک ضرورت تاریخی در دستور کار قرار می گرفت و واقعیت های منفی و مثبت آن جامعه با واقع نگری ارزیابی می شد که البته نشد. از اینرو نگره های ما به فرهنگ و تمدن آمریکایی براساس شالوده ای غیرکارشناسانه بنا گردید، ولی مراکز کارشناسی آنان به دقت بر عمق و گستره ی پژوهش ها افزودند.



























ماتسوئو باشو (به ژاپنی: 松尾 芭蕉) بزرگترین و
نامآورترین شاعر هایکوسرای ژاپنی محسوب میشود.
زندگی
او در یک خانواده سامورایی در ۱۶۴۴ (میلادی) بدنیا آمد. نام کودکی اش کین
ساکو (金作) بود.
درباره زمان قبل از هایکو نویس شدنش اطلاعات زیادی در دست نیست. ولی تا سن
۴۱ سالگی بیشتر به سرودن اشعار هزلآمیز گرایش داشت. سالهای زیادی از عمرش
در سفر بود. و از معابد و طبیعت زیبایی ژاپن دیدن میکرد و در مورد آنها
هایکو و نثر مینوشت. در دهه آخر عمرش که مکتب باشو را در هایکو بنیان نهاد
و شاگردان متعددی تربیت کرد.
پیش از باشو کار هایکو سرایان بازی با کلمات بود و همین امر باشو را بر آن
داشت که در اعتلای هایکو بکوشد. باشو هایکو را ابداع نکرد بلکه هایکو را یک
سبک جدی و پر آوازه ساخت و هایکو با نام باشو گره خوردهاست.
او نام مستعارش را از درخت موز گرفت. باشو (芭蕉, bashō) در زبان ژاپنی به
معنای درخت موز است.
مرگ
مرگ
در ۲۸ نوامبر ۱۶۹۴ (میلادی) مرد.
نمونه شعر
معروفترین شعر باشو، هایکو برکه کهن است که سرآغاز حرکت انقلابی او در
فرم هایکو بود:
古池
蛙飛び込む
水の音
برکه کهن
جهیدن غوکی
آوای آب
(روماجی) furuike ya / kawazu tobikomu / mizu no oto
/ منبع عکس و نوشتار ویکیپدیای فارسی است
Ey reşk-i peri, mihr u cemalin ne bela hûb,




وبلاگ رسمی بنیادمختومقلی فراغی