ایبد گفت: البته تلاش‌هایی شده است از جمله ایجاد «باشگاه  کتاب‌خوانی» اما چنین سیاست‌هایی در عمل ناکارآمد بوده‌اند و اگر غیر از این بود تیراژ کتاب‌ها تا این اندازه پایین نمی‌آمد.  ما زمانی می‌توانیم چنین طرح‌هایی را عامل توسعه کتاب و کتاب‌خوانی بدانیم که به افزایش تیراژ کتاب‌ها منجر شوند که در عمل چنین نشده است.

این نویسنده سپس به عملکرد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان یکی از عمده‌ترین حوزه‌های نشر کتاب این رده سنی اشاره کرد و گفت:‌ عملکرد کانون در حوزه نشر اصلا قابل دفاع نیست و طی سالی که گذشت عملا فعالیتی از این مرکز فرهنگی دیده نشد. در چنین شرایطی نمی‌توان میزان مطالعه جامعه را بالا برد؛ وقتی موسسات انتشاراتی در چارچوب‌های خاص خود و با موضوعات ویژه کار می‌کنند و مخاطبان حق انتخاب ندارند. وقتی بحث توسعه کتاب‌خوانی مطرح می‌شود که آزادی نویسنده، مخاطب و ناشر هر سه لحاظ شده باشد، ولی متأسفانه هنوز این‌طور نشده است.

انتهای پیام